Dział regionaliów naszej biblioteki wzbogacił się o kolejne opracowanie dotyczące Piaseczna. Tym razem jest to książka znanej piaseczyńskiej pasjonatki historii Małgorzaty Szturomskiej znanej głownie z łam Przeglądu Piaseczyńskiego i redakcji piaseczyńskiej Kawiarenki Historycznej na FB.

Książka nosi brzmiący poetycko tytuł „… a potem wszystko rozwiał wiatr”. Z liryczną nutką nostalgii autorka opowiada o tej części Piaseczna, która dawniej była podmiejską dzielnicą letniskową dziś już nieistniejącą ale godną przypomnienia. Autorka zaprasza na wędrówkę wybranymi ulicami, gdzie kiedyś w pięknych willach mieszkali znani ludzie jak Konstanty Ildefons Gałczyński, Maria Dąbrowska czy Tadeusz Zawadzki, i opowiada o tym, jak wybrali to miejsce nie tylko na letni odpoczynek i jaki mieli wpływ na rozwój naszego miasta.

Godny polecenia jest styl tej opowieści, barwny na tyle, że absorbuje uwagę czytelnika, w tym także młodego. Zachęcamy do lektury!

Joanna Dunin-Konieczna uczy w naszej szkole języka angielskiego, a poza jej murami naucza też dzieci języków obcych.

Do dzieci właśnie adresowała swoje ilustracje w dedykowanej maluchom książce „Opowiadania anatomiczne” (Wydawnictwo Sorus, Warszawa 2023). Autorem tekstu jest Krzysztof Olaf Żochowski, który swą niezwykłą narracją zwraca się wprost do nich i pobudza dziecięca wyobraźnię opowiadając o anatomii człowieka. Narrację wzbogacają ilustracje, są to liczne misie, które chciałoby się natychmiast przytulić, ale także organy wewnętrzne, jak płuca, serce czy nerki, no i uśmiechnięty szkielet prezentujący skomplikowany układ kostny.

Rysunki wykonała Joanna Dunin-Konieczna, choć przy niektórych potrzebowała wsparcia technologii komputerowej w wykonaniu Klaudii Bakuły.

Gratulujemy, pani Joanno! Uczniów i nauczycieli zachęcamy do lektury.

Biblioteka szkolna otrzymała w darze od autora książkę o husarii, będącą zwieńczeniem jego dotychczasowego piśmiennictwa dotyczącego głównie wojskowości i wieku XVII. Marek Groszkowski jest nauczycielem historii w Technikum Nr 1.

Opracowanie ma charakter popularnonaukowy i stanowi zwięzłą oraz przystępną syntezę dotyczącą tej formacji wojskowej i jej znaczenia w historii Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego. W toku wywodu widoczna jest pasja autora tematem, husarię określa jako niepokonane i prawie nadludzkie wojsko, ponadprzeciętny fenomen w dziejach polskiej wojskowości.

Autor obala szereg mitów związanych z tą formacją wojskową, np. dotyczących skrzydeł, to nie wzniecany przez nie na polu walki hałas, a ich widok płoszył konie przeciwników, a u walczących budził zdziwienie, frustrację, strach, a w końcu - świadomość ogromnej klęski.

Książka jest bogato ilustrowana, można obejrzeć wszystkie elementy stroju i wyposażenia husarzy,  a także zdjęcia z rekonstrukcji wydarzeń z udziałem husarii.

Bardzo możliwe, że naszym sąsiadem czy kolegą/koleżanką z ławki zostanie nagle jakiś imigrant. Może to być ktoś z Białorusi a może nawet z Afganistanu.

Właśnie tanzański pisarz Abdulrazak Gurnah został tegorocznym laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie literatury, pisarz został uhonorowany "za bezkompromisową i cechującą się współczuciem refleksję nad skutkami kolonializmu i losem uchodźców, znajdujących się w przepaści między kulturami i kontynentami".

Biblioteka szkolna poleca więc książkę Khaleda Hosseiniego „Chłopiec z latawcem” (nr inw. 20666), który sam dobrze zna życie emigranta. Urodził się w Kabulu, mieszkał w Teheranie oraz Paryżu, ostatecznie osiadł w Stanach Zjednoczonych. Wie, co znaczy próbować zapuścić korzenie w nowym kraju, widocznie różnić się od nowych sąsiadów, jednocześnie być wciąż silnie zanurzonym w kulturze państwa, z którego się uciekło.

Wydana w 2003 roku debiutancka książka „Chłopiec z latawcem” to opowieść nie tylko o Afganistanie, który stereotypowo postrzegamy jako zagłębie zamachowców, talibów, religijnych fanatyków oraz terrorystów.

To przede wszystkim uniwersalna, ponadnarodowa i ponadkulturowa opowieść o przyjaźni, zdradzie i próbie naprawienia błędów przeszłości, o granicy między dobrem i złem, o winie i przebaczeniu.

Książka „Terapeutka” Bernadette Anne MacDoughall piszącej pod pseudonimem B.A.Paris określana jest mianem dreszczowca, wybornie utkaną pajęczą siecią kłamstw, mroczną i pełną napięcia historią, powieścią aż gęstą od suspensu, krętą siecią tajemnic przenikającą złowrogą, zamkniętą społeczność!

Główna bohaterka, a zarazem narratorka to Alice, tłumaczka literatury włoskiej, która wraz z partnerem wprowadza się do domu na ekskluzywnym zamkniętym osiedlu. Zmaga się od kilku lat z głęboką traumą po tragicznym odejściu rodziców i siostry. Wkrótce w nowym miejscu zamieszkania odkrywa, że poprzedni właściciele zmarli w wyniku morderstwa i samobójstwa. Otoczenie Alice, w tym jej partner Leo, skrywa wiele tajemnic i budzi mnóstwo podejrzeń.

Wraz z narratorką idziemy tropem wciąż i na nowo pojawiających się zagadek i docieramy do rozwiązania zaskakującego zarówno nas jak i Alice. Niespodziewane zakończenie i sposób prowadzenia nas do niego jest wielką zaletą tej powieści. Należy ją czytać bez odrywania się, poświęcić jej kilka kolejnych wieczorów, bo tylko wtedy nie zgubimy się w tym gąszczu tajemnic.

Polecamy jej lekturę, książka znajduje się w zasobach biblioteki szkolnej – „Terapeutka”, B.A.Paris, Wydawnictwo Albatros, Poznań 2021, nr inw. 20865.

Cytaty na te czasy
Ważnym wydarzeniem literackim czasów zarazy jest książka Olgi Tokarczuk „Czuły narrator” (Wydawnictwo Literackie, Kraków 2020). Zawiera dwanaście esejów i wykładów, w tym wygłoszony podczas ceremonii wręczenia Nagrody Nobla.

Mówi się, że książka ta odsłania kulisy twórczości pisarki, ale jest też – co mnie najbardziej zainteresowało - opowieścią o współczesnym świecie.
Już w pierwszym eseju znajduję te oto słowa:
„Niezaprzeczalnie czarnym łabędziem okazała się pandemia, której – jak to z czarnym łabędziem bywa – nikt się nie spodziewał, a która zmienia wszystko.
W sensie poznawczym czarny łabędź może być wydarzeniem zwrotnym, lecz nie dlatego, że spowoduje kryzys ekonomiczny czy uświadomi ludziom ich kruchość i śmiertelność. Rezultatów pandemii jest w końcu wiele i są one bardzo różnorodne. Najważniejszym jednak wydaje mi się złamanie głęboko uwewnętrznionej narracji, że kontrolujemy świat i jesteśmy panami stworzenia.” (s. 22-23)
Dalej autorka pisze: „[…] literatura jako nieustanny proces snucia opowieści o świecie ma większą niż cokolwiek innego możliwość ukazania świata z całością perspektywy wzajemnych wpływów
i powiązań. Rozumiana szeroko, jak najszerzej, jest ze swojej natury siecią, która łączy i ukazuje ogrom korespondencji między wszystkimi uczestnikami bytu. To bardzo wyrafinowany i szczególny sposób komunikacji międzyludzkiej, precyzyjny i zarazem totalny.” (s. 37)

Nie czytam tej książki zachłannie i szybko, delektuję się każdym słowem, odkładam i myślę długo o tym, co przeczytałam. Potem wracam i czytam dalej. Zaznaczam karteczkami ciekawsze fragmenty. Będę chciała więc jeszcze kiedyś podrzucić ku przemyśleniu kilka kolejnych cytatów.

Zapraszam do biblioteki szkolnej, skąd można wypożyczyć „Zapiski więzienne” Księdza Prymasa (Wydawnictwo im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego SOLIDEO, Warszawa 2006). Opis nocnej wizyty kilkunastu panów we wrześniu 1953 roku „w sprawie urzędowej” jako żywo przypomina scenę aresztowania Józefa K., bohatera „Procesu” Franza Kafki. Czarna utopia urealniła się?

Kardynał pozbawiony został urzędu i skazany na trzy lata odosobnienia. Polecam lekturę jako przejmujące świadectwo niezłomności.

Stefana Kardynała Wyszyńskiego sposób postrzegania świata i człowieka może być bliski każdemu z nas, bez względu na wiek i poglądy. Myśli tego Wielkiego Człowieka towarzyszyły Polakom przez lata i mimo upływu czasu nic nie tracą na swej mocy i aktualności.

Do młodych słuchaczy zwrócił się w czerwcu 1966 roku tymi oto słowy podczas obchodów Tysiąclecia Chrztu Polski: „Droga Młodzieży! Jeśli umiesz patrzeć w przyszłość - a my jesteśmy narodem ambitnym, który nie chce umierać! - musisz sobie postawić wielkie wymagania. Musisz wychowywać się w duchu ofiary i do ofiar się uzdalniać. Może bowiem przyjść taka chwila, w której tylko ofiarą będzie można zagwarantować wolność naszej Ojczyźnie!”

Jego słowa mogą inspirować młodych ludzi do działania, do pracy nad sobą, do przemyśleń, jak te:

"Musicie mieć w sobie coś z orłów, serce orle i wzrok orli ku przyszłości. Orły to wolne ptaki, bo szybują wysoko (...) Stać Was na wiele. Wysoka jest godność człowieka. Człowiek przerasta wszystko prócz Boga: Stawiamy Wam duże wymagania."

Spójrz w lustro! Jeśli nie widzisz w nim siebie tylko rozmytą smugę, znaczy to, że w twoim życiowym pędzie zagubiła się twoja dusza, w następnym etapie stracisz głowę i serce. Brzmi groźnie?

Pisze o tym nasza noblistka w krótkiej książeczce zatytułowanej „Zgubiona dusza” (Wydawnictwo FORMAT, 2017). Niezwykle krótki tekst opatrzony jest wieloma ilustracjami autorstwa Joanny Concejo.
Znana nam z monumentalnych dzieł Olga Tokarczuk w tej krótkiej formie podjęła temat zabiegania, pospiechu, w jakim żyją dziś ludzie. Wszyscy pędzą dokądś i nawet nie zauważają, że dusza żyje wolniej i pozostaje w tyle, choć ciągle za swoim właścicielem podąża.
Nic straconego! Jeszcze masz czas! Zatrzymaj się! Przynajmniej zwolnij!
Biblioteka szkolna zaprasza i zachęca do lektury, bo bywa tak, że właśnie niewiele słów może nas skłonić do jakże głębokiej zadumy nad swoim życiem. Poza słowami posłużyć do tego mogą też ilustracje proste a jakże wymowne.